Hoewel de VVD van premier Mark Rutte de grootste partij in Nederland blijft, heeft die partij bij de Statenverkiezingen wel een knauw opgelopen, aldus de Volkskrant vandaag. ‘Mark Rutte leek tot nu toe de tefalpremier die zich alles kon veroorloven, vooral in campagnetijd. Niet meer. Ondanks de poging van minister Schippers tot schadebeperking, hebben het aftreden van twee ministers en een handvol integriteitsincidenten, wel degelijk bressen geslagen in de VVD.’
Rutte is al eerder als tefalpremier getypeerd, maar langzamerhand lijkt dat etiket bij hem te gaan horen als uitjes bij haring. Behalve als tefalpremier wordt Rutte ook weleens als teflonpremier gekarakteriseerd. Teflon en tefal – het is voor de meesten één pot nat. Beide namen verwijzen naar een hittebestendige en waterdichte thermoplastische kunststof die vaak als antiaanbaklaag op pannen wordt gespoten.
Al lang geleden werd vooral teflon figuurlijk gebruikt als eerste deel van samenstellingen. Zo werd de Amerikaanse president Ronald Reagan wel een teflonpresident genoemd, omdat alle schandalen zo van hem afgleden. Hetzelfde lijkt Mark Rutte te overkomen: wat er ook voor ellende plaatsvindt in de VVD, de kiezer blijft op Ruttes partij stemmen.
Dat is wat telt in de politiek, maar in het licht van de eeuwigheid is het minder prettig om als teflon– of tefalman te worden getypeerd. Zulke samenstellingen hebben namelijk de onprettige bijklank dat de bedoelde persoon een overlever en/of opportunist is, en soms een glibber.
Maar handig is het natuurlijk wel, om tefalpremier te zijn, een soort oliemannetje, en misschien moet het wel wil je slagen in de politiek.
Geef een reactie