NRC Handelsblad schrijft vandaag over de westerse sancties tegen Rusland. Sanctiedeskundigen blijken verdeeld te zijn over de effectiviteit daarvan. ‘Te weinig en te laat’ – zo kun je de mening van critici samenvatten. Uit het artikel blijkt tevens dat sancties niet zaligmakend zijn. Ze zijn ‘niet de panacee’ voor de oorlog die Rusland tegen Oekraïne voert. Maar als er sancties worden ingesteld, dan moeten het wel sancties zijn die echt pijn doen, vindt een van de geraadpleegde sanctiedeskundigen. Hij zegt:
Microsancties zijn placebo’s
Zo maakt microsanctie zijn mediadebuut in een Nederlandse krant, nadat hetzelfde woord een paar dagen eerder zijn mediadebuut in de Nederlandstalige Belgische krant De Standaard heeft gemaakt. Daarin zegt dezelfde sanctiedeskundige (Peter van Bergeijk) uit wiens mond NRC het woord microsanctie heeft opgetekend:
microsancties zijn veel moeilijker te organiseren en te handhaven dan macrosancties
Ook macrosanctie blijkt een nieuw woord te zijn. Het is althans niet eerder in een Nederlandstalige krant aangetroffen. Het is wel duidelijk dat micro- en macrosancties tegenovergestelde begrippen zijn.
Definitie
macrosanctie (de, -s) zware sanctie die er direct op gericht is een geheel land te isoleren of economisch te beschadigen
microsanctie (de, -s) lichte sanctie tegen een land, gericht tegen een persoon, een groep personen of een organisatie e.d., met het oogmerk via hen druk uit te oefenen op het landsbestuur
Peter van Bergeijk
Voor de volledigheid. De term microsanctie vloeide voor het eerst uit mijn pen in het economenvakblad ESB, digitaal op 14 april en op papier op 21 april