Naar aanleiding van de publicatie van een VN-klimaatrapport schrijven onder meer de Volkskrant en het Nederlands Dagblad vandaag:
De kans neemt toe dat er onomkeerbare processen en procesjes op gang komen, zoals het smelten van hele stukken zuidpoolijs of Groenlandse permafrost tegelijk. En de oorzaak, de énige oorzaak, is de mens. Die draait de klimaatthermostaat steeds hoger, door fossiele brandstoffen te verbranden en zo infrarood absorberende koolstofverbindingen aan de dampkring toe te voegen.
Dat woord klimaatthermostaat, dat is een metafoor, want er is natuurlijk niet ergens een plek op aarde waar een echte thermostaat bevestigd is die je overdag hoger en ‘s avonds lager kunt zetten. Nee, de klimaatthermostaat is een metafoor voor het collectieve gedrag van de mens, of specifieker: de met dat gedrag gepaard gaande uitstoot van broeikasgassen.
In die betekenis is klimaatthermostaat weliswaar een nieuw woord, maar het beeld dat aan deze metafoor ten grondslag ligt, is al langer bekend. Vandaar dat we in 2010 in verband met een IPCC-rapport al eens lazen over de aardthermostaat, waaraan we – in overdrachtelijke zin – al dan niet zouden kunnen draaien.
Definitie
klimaatthermostaat (de, g.mv.) metafoor voor het handelen van de mensheid in zoverre dat consequenties heeft voor de temperatuurschommelingen op aarde
Geef een reactie