wokeledokie

In De Telegraaf schrijft columnist Rob Hoogland vandaag over de toneelbewerking van Monty Pythons film Life of Brian. Toen die aan Amerikaanse critici werd getoond, lieten die weten dat de ‘Loretta-scène er maar beter uit weggelaten kan worden. In die scène zegt het personage Stan dat hij voortaan Loretta genoemd wil worden: ‘Ik wil een vrouw zijn’, zegt Stan. ‘En het is het recht van elk mens om baby’s te krijgen.’ Greg antwoordt: ‘Maar je kunt geen baby’s krijgen.’

Die scène zou transpersonen tegen de borst kunnen stoten. Hoogland:

Oh wereld, ontwaak alsjeblieft. Laat je toch niet langer gijzelen door dat minuscule groepje – want dat is het in werkelijkheid – wokeledokies die in de wetenschap dat tal van zichzelf als serieus presenterende media hun reacties trouw verspreiden vooral op gendergebied elke vorm van humor willen verbieden.

Wokelodokie maakt zijn mediadebuut als persoonsaanduiding. Hoewel het woord nieuw is, oogt het meteen vertrouwd. Dat komt misschien omdat qua vorm enigszins herinnert aan toedeledokie en okidoki, al zijn dat geen zelfstandige naamwoorden, maar tussenwerpsels. Maar meer nog herinnert het aan wokie (iemand die woke is). Dat woord heeft al niet zo’n gunstige bijklank, maar wokeledokie heeft dat nog minder: het woord maakt dan ook de indruk een spottende variant op wokie te zijn.

Definitie

wokeledokie (de, -s) (schertsend of spottend) iemand die woke is