In Trouw staat vandaag een opiniestuk van twee psychiaters, die het stoornisme aan de kaak stellen. Stoornisme is een nieuw woord en de auteurs leggen uit wat ze ermee bedoelen:
We zijn over psychisch lijden gaan denken in termen van stoornissen van individuen en verwaarlozen daardoor structureel de context van dat lijden. Wij hebben dat ‘stoornisme‘ genoemd. Stoornisme werkt door in ieders leven. Het zorgt ervoor dat grondoorzaken van psychisch lijden niet aangepakt worden en dat de bandbreedte van wat als normaal gezien wordt, versmalt.
Stoornisme is alleen als nieuwvorming een interessant woord, want het gevormd met het achtervoegsel -isme zoals we dat ook aantreffen in woorden als absenteïsme en alcoholisme, waarin het een pathologische toestand benoemt. Interessant aan stoornisme is dat dit woord bovendien gevormd is op basis van woord dat eindigt op -is, dat dus samenvalt met het eerste deel van het achtervoegsel.
Stoornisme blijkt in vakbladen al iets langer te bestaan. Het wordt zelf in het Engels vertaald: disorderism.
Definitie
stoornisme (het, g.mv.) het systematisch beschouwen van psychisch lijden als een individuele stoornis, zonder rekening te houden met de maatschappelijke en culturele context waarin deze stoornis optreedt
Geef een reactie