De Volkskrant schrijft vandaag over de kusten in Europa, met name in Nederland. Die zijn vrij smal, dat wil zeggen dat je soms op een paar honderd meter van het zandstrand – of zelfs minder – al bebouwing aantreft.
Gemiddeld wordt al na 390 meter vanaf zee een gebouw of verharde weg aangetroffen. In Nederland is dit gemiddeld al na 210 meter, in Frankrijk is de ruimte met 30 meter nog veel krapper. ‘De helft van de kust daar is zelfs nog smaller, tot aan nul meter toe – bij hoogwater klotst de zee daar gewoon tegen een boulevard aan. Onvoorstelbaar’, zegt Lansu. ‘Kustbeknelling’ is de term die de onderzoekers voor het fenomeen hebben gemunt.
Beknelling kennen we – in samenstellingen – vooral als een medische term – denk aan zenuwbeknelling. Beknelling is afgeleid van het werkwoord beknellen, dat onder meer ‘stijf omsluiten’ betekent. Met die betekenis in gedachte kun je kustbeknelling interpreteren als het omsloten zijn van de kust door enerzijds de zee en anderzijds het ingerichte land.
Definitie
kustbeknelling (de, -en) verschijnsel dat een smalle kuststrook ingeklemd ligt tussen de zee en het economisch ingerichte en bebouwde land vlak achter de kustlijn
Geef een reactie