Gisteren en vandaag schreef Trouw over mensverbetering door middel van wensgeneeskunde. Daarbij dienen medische ingrepen niet om een ziek lichaam weer gezond te maken of om ziektes te bestrijden, maar om het ‘lichaam in de ogen van de patiënt fraaier te maken, of het concentratievermogen een oppepper te geven’. Verbetergeneeskunde wordt dit genoemd.
Verbetergeneeskunde is geen algemeentalig woord, althans nog niet. Toch debuteerde dit woord al in 2007 in een Nederlandse krant. Tussen 2007 en deze week stond het woord echter slechts tweemaal in een krantenartikel. Daaruit valt op te maken dat het – in elk geval onder leken – nog onbekend is. Onder medici moet het woord al wel langer courant zijn geweest. In 2008 werd zelfs al eens een congres over het onderwerp gehouden.
Dat verbetergeneeskunde nu in de krant begint op te duiken, kan erop wijzen dat het woord aan een opmars in onze taal is begonnen. Hoe dan ook is verbetergeneeskunde vanaf nu een woord dat aandacht verdient, want mocht het de komende maanden vaker in de media besproken worden, dan wordt er blijkbaar een publiek debat over gevoerd. Misschien zien we het woord daarom over enige tijd terug in het woordenboek.
Arnoud van den Eerenbeemt
Artsen hebben het in dit verband over ‘electieve geneeskunde’ en ‘electieve ingrepen’.