Trouw schrijft vandaag over de aantrekkingskracht die Geert Wilders op het stemvee uitoefent. Een van de geïnterviewde ‘populismekenners’ (blijkbaar een nieuw beroep!) merkt de laatste tijd een verschuiving van de speerpunten bij de PVV’ers: ‘Traditioneel richten ze zich op sociaal-culturele zaken zoals immigratie, maar die zaken weten ze inmiddels handig aan economische onderwerpen te verbinden.’ De populismekenner die dit zegt, brengt deze ontwikkeling in verband met een trend die hij ook elders ziet: ’De rechts-radicale Deense Volkspartij kenmerkt zich al langer door dit welvaartschauvinisme (…) Oftewel: behoud van welvaart voor de echte Denen. Duidelijk is dat deze partijen van elkaar leren.’
Populismekenner stond slechts één keer eerder in een Nederlandstalige krant. In 2009 typeerde De Groene Amsterdammer een Engelse politicologe als populismekenner. Sindsdien schitterde populismekenner door afwezigheid in onze taal. Althans het woord. Het fenomeen waar populismekenner naar verwijst, wordt sinds 2008 soms ook wel een populismedeskundige genoemd, maar ook dat woord is allesbehalve gangbaar. Populismoloog, een wat meer geleerde aanduiding voor een populismekenner of –deskundige , hebben we nog nergens aangetroffen.
Interessanter dan populismekenner in het Trouw-artikel is het woord welvaartschauvinisme. Dat woord viert dit jaar al zijn twintigste verjaardag, maar heeft sinds 1995 gemiddeld niet vaker dan 1 keer per jaar in een krantenbericht gestaan. Omdat welvaartschauvinisme een veel minder doorzichtig woord is dan populismekenner is dat misschien wel een woord met toekomst. Wat welvaartschauvinisme betekent? De positieve waardering van de bestaande welvaart en de vrees dat die zal worden aangetast door de komst van immigranten.
Geef een reactie