De Volkskrant schrijft vandaag over conflicttoerisme: ‘Veel mensen gaan naar onrustige gebieden om de wereld beter te begrijpen’ of om ‘doodsangst’ te voelen.
Conflicttoerisme blijkt dus toerisme te zijn naar conflictgebieden. Israël, de Westelijke Jordaanoever, Gaza. Libië of Syrië wellicht. Daar schijnen speciale touroperators voor te bestaan.
Conflicttoerisme maakt vandaag niet zijn debuut in de krant. Al eerder, in 2013, schreef NRC Next over deze vorm van toerisme: ‘Mensen zijn helemaal klaar met de same old vakantiebestemmingen en het massatoerisme. En dus zoeken ze wat nieuws, wat spannends.’ Er zijn zelfs toeristen die naar het slagveld trekken. Zo bood een Zwitsers reisbureau in 2013 reizen aan naar Afghanistan, Irak, Iran, Noord-Korea, Somaliland en Soedan. En ‘het Amerikaanse War Zone Tours biedt costume made frontlinietrips aan.’
Dat bericht heeft er destijds echter niet voor gezorgd dat conflicttoerisme een courant woord werd.
Vandaag echter: nieuwe ronde, nieuwe kansen. De Volkskrant pleit bovendien voor een iets gematigder variant van conflicttoerisme , namelijk toerisme naar de vele voormalige conflictgebieden die wereld herbergt: In Kosovo en Bosnië is het toerisme nog niet lang terug op het niveau van de goeie ouwe Joegoslavische jaren, terwijl er kogelgaten en massagraven genoeg zijn ‘om de wereld beter te begrijpen.’
Als het een trend wordt, wordt het waarschijnlijk ook wat met het woord.