Ze worden een beetje eentonig: de opvallende nieuwe woorden in de media. Godsdienst, oorlog, vluchtelingen, integratie, Turkije-gate, dat zijn zo ongeveer wel de jaarthema’s in de nieuwewoordenschat van 2016. Geregeld denken we dan ook met weemoed terug aan het begin van de kredietcrisis, toen we wekelijks twee of drie leuke economische termen mochten bijschrijven in onze woordenschat.
Maar goed, ook het woord van vandaag duidt op een maatschappelijk probleem dat zich afgelopen dagen gemanifesteerd heeft: het gebrek aan ‘transnationale empathie’ (de typering is van Nausicaa Marbe in de Telegraaf van vandaag) bij (nieuwe) Nederlanders die de afgelopen dagen op de sociale media middels de hashtag #geen4meivoormij uiting hebben gegeven aan hun afkeer van de traditionele dodenherdenking op 4 mei. Die zou volgens hen een te zwaar accent leggen op het leed dat Joden, Roma, Sinti, homo’s en de Nederlanders die zich gedurende de Tweede Wereldoorlog níét hebben ingelaten met de Duitse of Japanse bezetter is aangedaan. De Nederlandse dodenherdenking zou, kortom, te Nederlands zijn en geen recht doen aan hún geschiedenis, hún cultuur.
Zulke formuleringen van de #geen4meivoormij-activisten geven uiting aan wij-zijdenken, waar columniste Nausicaa Marbe zich vandaag in de Telegraaf druk over maakt. Ze verwijt woede-allochtonen – zo noemt ze de verongelijkte allochtonen – dat ze zich wentelen in hun ‘afwijzing’ van de westerse samenleving, hun ‘slachtoffercultuur’ en ‘hun onaangepastheid en vijandschap tegen de samenleving’. Ze vreest dat het ‘geen recalcitrantie van voorbijgaande aard’ is, dus we moeten onze borst maar nat maken.
Dat zou betekenen dat ook de woede-allochtoon niet van voorbijgaande aard is. Al is het de vraag of het woord woede-allochtoon wel zo’n adequate term is. Taalkundig is er weliswaar niks mis mee, maar het is maatschappelijk gezien geen prettig woord, evenmin als woede-autochtoon (die bestaan ook) dat zou zijn. Hoe dan ook, als het fenomeen van de kwade burger – woede-allochtonen of woede-autochtonen – niet verdwijnt, valt te vrezen dat er vroeg of laat ingeburgerde woorden voor komen.
Geef een reactie