De Giro heeft dit jaar niet alleen een nieuwe wielerheld – Steven Kruijswijk – opgeleverd, maar ook een nieuw woord: penisdoofheid. Het dook een paar dagen geleden op in de wielermedia, maar misschien is het woord al wel wat langer bekend onder wielerpro’s.
Penisdoofheid kan volgens een bericht op het wielerprikbord van de 99e etappe van de Giro d’Italia optreden bij mannelijke wielrenners die etappes van 240 of meer kilometer afleggen: Zo’n ‘slapende piemel’ – want dat is penisdoofheid in rond Hollands – is in meer wetenschappelijke termen een ‘overbelastingsblessure (…) in het gebied van penis, balzak of prostaat’. Een Maastrichtse uroloog omschreef de kwaal een paar jaar geleden al als ‘doofheid in de penis’.
Doofheid is in de samenstelling penisdoofheid een afleiding van doof zoals we dat ook wel aantreffen in dove vingers: vingers waarin men tijdelijk geen of weinig gevoel heeft. Van Dale behandelt dove vingers als een voorbeeld onder de verouderde betekenis ‘zonder de eigenschap die iets wezenlijks van het voorwerp uitmaakt’, maar in feite hebben we te maken met een aparte, nog springlevende betekenis van doof, want behalve dove vingers (en nu dus ook een dove penis) hebben we ook weet van dove tenen (bij het hardlopen), een dove neus (van de kou), een dove tong (als men bij de tandarts een verdoving heeft gekregen).
Doof betekent in zulke combinaties in feite verdoofd. Doof kan echter ook uitgedoofd betekenen, zoals in een dove vulkaan. Laten we voor de wielrenners hopen dat doof in penisdoofheid niet uitgedoofd betekent, maar verdoofd. Dan kan het tenminste na het fietsen nog goedkomen.
Op de wielersite wordt overigens ook een tip gegeven om penisdoofheid te voorkomen: ‘Een wielrenner moet af en toe van het zadel gaan. Zeker als hij merkt dat er doofheid optreedt. Als ik die jongens soms staand fietsend de berg op zie gaan, denk ik: ze zijn misschien te moe om zittend te fietsen, maar ze gaan ook overeind rijden om weer bloed in de verdoofde penis en scrotum te krijgen.’
Geef een reactie