De soms magere kwaliteit van de Nederlandse verzorgingshuizen staat deze week op de politieke en dus ook de journalistieke agenda en in verband daarmee dook gisteren in Trouw een mooi woord op: kluwenproblematiek. Mensen komen alleen nog maar het verzorgingshuis binnen als ze een complex van gezondheidsproblemen hebben, vaak in combinatie met alzheimer of dementie. Kluwenproblematiek, zo noemt een verpleegkundige die in de krant aan het woord komt dit fenomeen.
Het woord maakt zo zijn entree in de media, maar op internet is het – als vakterm – ook al een of twee keer in oudere teksten te vinden. Of oudere teksten? Teksten uit 2015. Zo staat in een publicatie van de Hogeschool van Amsterdam over hulpverleners hoe zij kunnen omgaan met ‘kluwenproblematiek, dat wil meestal zeggen een combinatie van psychosociale, materiële, fysieke problemen, die vaak gepaard gaat met psychiatrische problemen.’
Kluwenproblatiek hangt samen met het woord kluwenprobleem, dat een wat breder betekenisprofiel lijkt te hebben. In een publicatie over verslaafdentherapie wordt verteld over ‘verslaafden met kluwenproblemen op veel gebieden’ die ‘verkeren in een maatschappelijk isolement.’
Kluwenprobleem is een iets gewoner woord dan kluwenproblematiek, maar algemeen gangbaar is ook dit woord niet. Beide woorden zijn typische vaktermen, in dit geval jargonwoorden uit de zorg. Ze zijn wel duidelijk in opkomst. Daarom is het zaak ze in het vizier te houden.
Veel gewoner dan kluwenprobleem is de samenstelling probleemkluwen, die overigens ook (nog) niet in de Dikke Van Dale te vinden is. Dat woord is al meer dan 50 jaar in omloop ter aanduiding van een complex probleem, maar blijkbaar is het al die tijd onder de lexicografische radar gebleven.
Geef een reactie