Twee willekeurige woorden die vandaag hun debuut maken in de media: valairbag en weidecoach. Beide zijn samenstellingen met oorspronkelijke leenwoorden – airbag respectievelijk coach. Toch oogt de ene (weidecoach) meteen vertrouwder dan de andere (valairbag).
Dat komt waarschijnlijk doordat het samenstellingspatroon met coach (leercoach, relatiecoach, werkcoach, betaalcoach) gewoon is, terwijl samenstellingen met airbag veel minder vaak voorkomen. Natuurlijk, we kennen wel wat samenstellingen met airbag waarin het eerste lid een lichaamsdeel noemt: heupairbag, hoofdairbag, knieairbag. Maar samenstellingen met airbag waarin het eerste woorddeel een handeling noemt zijn er veel minder. Botsairbag en stootairbag zul je bijvoorbeeld op internet niet vinden.
Valairbag is zo ongeveer de enige samenstelling van een werkwoord en airbag. Wie het voor het eerst – buiten z’n context – ziet, zou even in verwarring kunnen zijn over de bouw van het woord. Van de drie mensen die ik het bij het ontbijt voorlegde, sprak een het spontaan met Frans accent uit als valair + bag. Vandaar misschien dat het op internet een paar keer met een streepje gespeld wordt als val-airbag.
Maar wat is het?
Een valairbag is een soort airbag die ouderen die wat instabiel zijn geworden onder hun kleding om hun taille dragen om te voorkomen dat bij een eventuele val heupletsel ontstaat. Want bij een val blaast de airbag zich op, waardoor de oudere beschermd wordt. De valairbag werkt met een valalgoritme, dat voorspelt of en hoe iemand zal vallen. Het is dus een stukje hoogwaardige technologie.
Omdat heupletsel een groot maatschappelijk probleem is, is de valairbag een nuttig preventief zorgmiddel dat mogelijk op grote schaal wordt toegepast.
Het woord valairbag opent bovendien de weg voor andere samenstellingen met airbag, zoals de struikairbag en de tuimelairbag. Er vallen nog heel wat beschermende hulpmiddelen te ontwikkelen.
Geef een reactie