‘Islam gaat terecht niet mee in het reli-polderen’, kopt de Volkskrant vandaag op de pagina Opinie & Debat. Het woord relipolderen zal een vondst van de redacteur zijn, want in het bijbehorende (nogal warrige) artikel komt het woord – of iets wat daarop lijkt – niet terug.
De aanleiding voor de creatie van het woord relipolderen is gelegen in de volgende passage in het artikel:
‘Religie wordt uit de openbaarheid verbannen om conflicten te minimaliseren. Het gaat om tolerantie, maar om een zwakke variant daarvan: je mag je geloof belijden voor zover je niemand daarmee lastig valt. Religieuze pluriformiteit wordt ook in Nederland geaccepteerd, maar het liefst zonder de spanningen met het seculiere domein aan de orde te stellen. Ze worden gewoon genegeerd, want religie is privé. (…) De islam gaat niet mee in dit levensbeschouwelijke polderdenken. Wat de kerkleiders niet meer durven zeggen – dat religie een publieke aangelegenheid is – verwezenlijkt de islamitische gemeenschap. Het leidt tot conflicten en juist daarom zou religie uit de openbaarheid in de moskeeën, maar ook in kerken en synagogen moeten verdwijnen.’
Polderen betekent polderdenken, dat wil zeggen door overleg tot consensus komen. Het woord heeft vaak een vrij ongunstige betekenis, omdat het polderen leidt tot oplossingen waar iedereen zich in kan schikken, maar waar niemand echt blij van wordt. Misschien leidt streven naar consensus tussen kerk en staat, geloof en wereld, ook wel tot ‘vlees noch vis’ en heeft de krant het daarom over relipolderen.
Hoe dan ook, het woord relipolderen suggereert dat polderen voortaan gecombineerd kan worden met andere woorden. Dat zou kunnen betekenen dat we in de toekomst meer samengestelde woorden met polderen zullen gaan aantreffen: ecopolderen, cultuurpolderen, etnopolderen. We gaan het zien.
Geef een reactie