‘Hij is een soort stofzuiger voor havenbekkens en rivieren: de waste shark, of in goed Nederlands: de baaihaai,’ schreef Trouw afgelopen vrijdag. Op dezelfde dag kopte het Reformatorisch Dagblad ‘Baaihaai vist drijvend zwerfvuil uit de haven Rotterdam’. Het woord baaihaai zal dus wel niet van een krantenredactie afkomstig zijn, maar van de maker van het ding.
Wat is een baaihaai nu precies? ‘Een onbemand, op afstand bestuurbaar, elektrisch vaartuigje, voorzien van gps, kompas en gyroscoop’, aldus het Reformatorisch Dagblad. ‘Een soort waterdrone’, voegt de maker, Ming Chan van Genuin Engineering, eraan toe. Hij heeft de drone uitontwikkeld om plastic (en op termijn misschien ook wel andere ongerechtigheden) uit het water te halen en zo de waterverontreiniging te bestrijden.
Waste Shark from Navingo BV on Vimeo.
Hoewel zijn echte naam – Waste Shark – en zijn bijnaam baaihaai anders doen vermoeden, lijkt deze waterdrone niet op een echte haai: ‘Hij ziet er niet uit als een vis, valt niet aan als een haai, het enige dat hij wel net als een haai doet is happen: hij hapt het afval dat hij met zijn sensoren in het water waarneemt. ‘De baaihaai kan 500 kilo plastic per keer opeten’, aldus NRC, die niet in de papieren krant maar wel op de site over de baaihaai berichtte.
In tegenstelling tot het Reformatorisch Dagblad schrijven NRC en Trouw de taalvorm baaihaai met een kleine letter. Daaruit maken we op dat baaihaai vermoedelijk geen merknaam is, maar een lokale bijnaam voor het product dat bekendstaat onder de andere naam Waste Shark. Als die aanname klopt (en dat lijkt het geval, want het merkenbureau kent de taalvorm niet), hoeft baaihaai inderdaad niet met een hoofdletter gespeld te worden.
Geef een reactie