Te pas en te onpas lezen we de uitdrukking het nieuwe normaal: ‘duurzaam is het nieuwe normaal’, ‘digitaal is het nieuwe normaal’, er zijn zelfs mensen die zeggen dat we ‘leven in het Nieuwe Normaal’. Alsof in dit tijdsgewricht onze waarneming van wat ooit gewoon was, totaal veranderd is. Vooral in de economie is het nieuwe normaal een populair begrip. Dat komt doordat een invloedrijk man uit de wereld van het grote geld in 2009 verkondigde dat met de val van Lehman Brothers en de daarop volgende kredietcrisis ‘the new normal’ was aangebroken: een langdurige periode van schuldreductie, lage economische groei en beperkte inflatie.
Is het nieuwe normaal in onze taal sinds 2009 een begrip, in het Engels, waaruit wij deze uitdrukking hebben overgenomen, is the new normal al langer gangbaar. In die taal benadrukt deze term sinds 11 september 2001 dat de WTC-aanslag een waterscheiding in de (Amerikaanse) geschiedenis vormt en we sindsdien dus in een andere realiteit leven. Hoezeer we ook mogen geloven in deze paradigmaverandering, het nieuwe normaal is natuurlijk ook gewoon een modieus begrip. Want alles went en ooit zal het nieuwe normaal het ‘oude normaal’ zijn geworden, al heet het dan wel weer simpelweg normaal.
Geef een reactie