Schorpioenmos – wij hadden er ook nog niet eerder van gehoord, maar het moet al sinds mensenheugenis onze werkelijkheid stofferen, want het is natuur. Gisteren berichtte de Volkskrant dat het geel schorpioenmos in een natuurgebied nabij Veenendaal is aangetroffen. De krant typeert het als een ‘zeldzaam bladmos’ dat beschikt over ‘goudkleurige takken met geklauwde blaadjes’. Vandaar de naam, die kennelijk geïnspireerd is op vormgelijkenis met de extremiteiten van de schorpioen. Het geel schorpioenmos groeit ‘vooral in ijzerrijke moerassen’. Of beter gezegd groeide, want door verdroging en ontginning was het mosje kennelijk zo goed als verdwenen.
De Veenendaalse Courant bericht eveneens vol trots over dit onlangs aangetroffen natuurfenomeen in het nabijgelegen natuurgebied ‘De Hel’ en spelt Geel Schorpioenmos zelfs met hoofdletters. Dat is nergens voor nodig: Nederlandse plantnamen worden volgens de spellingsconventie nu eenmaal met kleine letters geschreven. De krant legt verder uit waardoor het geel schorpioenmos nu opeens (weer) in ‘De Hel’ voorkomt. Staatsbosbeheer heeft in dat gebied recentelijk het waterpeil verhoogd – in vaktermen: het gebied is vernat – waardoor hier de ideale omstandigheden zijn ontstaan voor dit mos. Waar dat mos dan opeens vandaan komt – er zullen toch sporen of iets dergelijks verspreid moeten zijn – vermeldt het verhaal niet.
Google kent het mosje trouwens ook, al levert googelen op schorpioenmos niet héél veel hits op, zeker niet daar het een natuurverschijnsel betreft. Google biedt wel aanvullende informatie. Zo blijkt het mosje niet zozeer te floreren in moerassige gebieden die alleen maar ijzerrijk zijn, ze moeten bovendien ook kalkarm zijn. Verder schijnt er ook nog rood schorpioenmos te zijn, dus als schorpioenmos ooit ingang in het woordenboek wordt, dan valt er in de definitie aardig wat over te vertellen.
Geef een reactie