Enige tijd geleden heeft het College Bescherming Persoonsgegevens (CBP) bepaald dat websites die cookies gebruiken hun bezoekers de mogelijkheid moeten bieden die te weigeren. Vandaar dat bij het aanklikken van websites er steeds vaker een bericht in beeld verschijnt met de vraag of de bezoeker al dan niet cookies accepteert. Die cookies zijn bestandjes die op de computer van een bezoeker van een website worden geplaatst om hem bij een volgend bezoek te kunnen herkennen. Pas als de bezoeker ‘ja’ heeft geantwoord op de vraag of hij cookies accepteert, kan hij de informatie op de site raadplegen.
Veel mensen ergeren zich aan deze cookiemuur, die veel websites noodgedwongen hebben opgericht om te kunnen voldoen aan de eis van het CBP. Zelfs websites van publieke instanties, zoals de publieke omroep, staan inmiddels achter zo’n cookiemuur. Volgens Trouw is dat onterecht: ‘Sites publieke omroep staan ten onrechte achter cookiemuur’, kopt de krant daarom vandaag onder verwijzing naar recente opmerkingen van het CBP.
Cookiemuur is een vrij nieuw woord. Vóór deze week had het nog niet in een Nederlandstalige krant gestaan, maar op internet troffen we het wel al eerder aan. Cookiemuur is gevormd naar analogie van betaalmuur, een woord dat al wat langer bestaat en in 2010 in de digitale versie van De Dikke Van Dale is opgenomen met de definitie: ‘software en/of hardwarevoorziening waarmee online-informatie wordt afgeschermd en die men pas kan raadplegen na betaling van een bepaald bedrag’.
Als de Cookiewet in Nederland zo streng blijft als nu het geval is, is cookiemuur vast en zeker een woord met toekomst, dat we daarom alvast tentatief kunnen definiëren als ‘softwarevoorziening waarmee een website wordt afgeschermd voor bezoekers die geen cookies accepteren’.
Geef een reactie