Trouw schrijft vandaag over vrome moslims. Als die zich aan de gebedsregels houden, raken zij met hun voorhoofd dagelijks ten minste 34 keer de grond. ‘Velen houden daar niets aan over, maar bij anderen wordt een duidelijke eeltplek zichtbaar. Bid-eelt.’
Waar is de streepjespolitie? Want dat streepje tussen bid en eelt is natuurlijk nergens voor nodig! Dat staat er waarschijnlijk alleen maar omdat bideelt een nieuw en nog onbekend woord is.
Maar wat betekent het?
Bideelt is de (nog onbekende) Nederlandse naam voor wat in het Arabisch zabiba (of ook wel zebibah) heet: een donkergekleurde eeltachtige vlek op het voorhoofd van vrome moslims die het gevolg is van het feit dat zij tijdens het bidden tientallen malen per dag met hun voorhoofd de bidmat aanraken. Wie dat dagelijks met voldoende geestdrift doet, ontwikkelt zelfs een heuse eeltbult op zijn voorhoofd. De Belgische schrijver Geert Colpaert noemde zo’n bult in Het boek der ontwenning (2013) al eens een gebedsbult, een woord dat verder echter niet gangbaar is. Blijkbaar vertoont het bideelt oftewel de gebedsbult overeenkomsten met een gedroogde druif, want het Arabische woord ervoor betekent letterlijk rozijn.
Gemeten naar westerse maatstaven mag zo’n gebedsbult misschien niet sierlijk zijn, vrome moslims zijn er vaak trots op. Zij beschouwen het bideelt als een teken van vroomheid. Er zijn zelfs moslims die geloven dat de gebedsbult op de dag des oordeels helder wit zal oplichten, waardoor de godheid de ware gelovigen in één oogopslag zal herkennen.
Bideelt maakt vandaag weliswaar zijn debuut in een krant, maar op internet is het woord al een paar jaar – zij het sporadisch – in gebruik. Meestal wordt in plaats van bideelt echter bidvlek of bidplek genoemd, al zijn ook die woorden nog niet erg ingeburgerd.
Geef een reactie