Zoals zoveel stukjesschrijvers reageert ook Trouw-columnist Ephimenco vandaag op de aanslag in Londen, afgelopen weekend. Hij betreurt de impact van de aanslag, maar veroordeelt ook het stilleggen van de verkiezingscampagne. ‘Doorgaan met leven en publiekelijk genieten van dit bestaan dat je vijand zo verafschuwt, moet het parool zijn. Zo’n fier geafficheerde levenshouding is op den duur voor de ‘Allah-u-akbardisten!’ ontwapenend.’
Allah-u-akbardist – in een krant vonden we het woord nog niet eerder, en zelfs op internet is het niet te vinden. Een splinternieuw woord dus. Een woord dat bovendien vooralsnog geen pendant in het Engels heeft en dat dus niet gevormd lijkt te zijn naar analogie van een vreemdtalig woord.
Eigenlijk is dat vreemd, want voor de moderne islamitische zelfmoordterrorist beschikken we nog altijd niet over een passend woord. Jihadist bijvoorbeeld is een woord met een veel bredere betekenis. Immers, niet elke jihadist pleegt zelfmoordaanslagen.
Allah-u-akbardist is natuurlijk gebaseerd op de kreet die islamitische zelfmoordterroristen slaken bij het uitvoeren van hun wandaad. Tegen de term pleit echter dat het niet alleen zelfmoordterroristen zijn die de uitroep ‘God is groot’ – maar dan in het Arabisch – doen als er iets gebeurt dat hen inspireert tot het prijzen van het opperwezen. O ja, en Allahoe akbar spel je in het Nederlands met oe, dus als het woord beklijft, dan zal het als allahoe-akbardist moeten worden gespeld. Met een kleine letter, naar analogie van godshemelsnaam en godsherennaam in de uitdrukkingen in godshemelsnaam en in godsherennaam.
Geef een reactie