De column van Christiaan Weijts in de NRC van vandaag gaat over shariazwemmen. Of eigenlijk niet zozeer over de vorm van zwemmen waarbij – onzichtbaar voor mannenogen – moslima’s in boerkini te water gaan, maar over het bezwaar daartegen van Geert Wilders. Die had eerder deze week namelijk een verontwaardigde tweet de wereld in gestuurd nadat hij had gelezen dat een zwembad een speciaal moslima-uurtje heeft. Dat komt vaker voor, schrijft Weijts, en de verontwaardiging van Wilders is in feite willekeurig.
Waar het hier om gaat, is natuurlijk niet dat zwemmen zelf, maar om het woord shariazwemmen. Wilders had dat deze week in zijn tweet gebruikt en daarom haalt Weijts het in zijn column aan.
Helemaal nieuw is shariazwemmen niet, want vorig jaar werd het in een bericht al eens ter afwisseling van halalzwemmen gebruikt. Gezien de omschrijving – er wordt op een door de islamitische religie toegelaten wijze gezwommen – is halalzwemmen misschien wel een beter woord. Halal wordt namelijk in onze taal gebruikt om allerlei producten maar ook diensten en handelingen aan te duiden die volgens islamitische richtlijnen (die overigens niet stokoud zijn, maar vaak pas in de moderne tijd zijn opgesteld) zijn toegestaan. Sharia daarentegen verwijst naar de islamitische rechtspraak, die in de ogen van westerlingen soms nogal rigide en draconisch is – en heeft mede daardoor een negatievere bijklank dan halal. Dat verklaart waarschijnlijk ook meteen waarom Wilders het niet over halalzwemmen maar over shariazwemmen had. Dat woord spreekt zijn achterban vermoedelijk wat meer aan.
Geef een reactie