Er zijn tegenwoordig nogal wat mensen die hun eigen werkelijkheid creëren door selectief naar dé werkelijkheid te kijken en daarmee hun hoogstpersoonlijke parallelle universum creëren. Nausicaa Marbe geeft daar in haar Telegraaf-column vandaag een paar mooie voorbeelden van, die verband houden met haar persoonlijke hang-up: de islam.
Nadat ze een filmpje beschreven heeft waarin blijkbaar eenzijdig de zegeningen van de islam voor roomblanke meiskes worden getoond, schrijft ze: ‘Indoctrinatie in plaats van waarheidsvinding; gekoesterde onnozelheid in plaats van reflectie op feiten, particuliere ervaringen gebracht als enige relevante feiten over de maatschappelijke invloed van een religie: sjofele propagandamethodes.’
Dan komt het: ‘Helaas breidt deze waarheidsvertroebeling zich als een olievlek uit in de samenleving.’
Wat je verder ook van haar verhaal mag vinden, dat woord waarheidsvertroebeling lijkt ons in dit decennium van nepnieuws en feitenvrije redenaties een ware verrijking van onze woordenschat.
Waarheidsvertroebeling – het woord debuteert vandaag in de media – is natuurlijk een doodgewone samenstelling gebaseerd op de collocatie ‘de waarheid vertroebelen’. Het mooie van het woord is echter dat het de toestand beschrijft die ligt tussen het vervagen van de waarheid door gebrek aan kennis en het verdraaien van de waarheid door kwade opzet.
Juist in een tijd waarin de waarheid blijkbaar niet meer zo objectief is, is het van belang om allerlei woorden te hebben om elke nuance tussen waarheid en onwaarheid, tussen feit en fictie te kunnen benoemen. Waarheidsvertroebeling is daarvan een mooi voorbeeld.
Geef een reactie